| آنچه از من خواستی با کاروان آورده ام | یک گلستان گل به رسم ارمغان آورده ام |
| از در و دیوار عالم فتنه می بارید و من | بی پناهان را بدین دارالامان آورده ام |
| اندرین ره از جرس هم بانگ یاری برنخاست | کاروان را تا بدین جا با فغان آورده ام |
| تا نگویی زین سفر با دست خالی آمدم | یک جهان درد و غم و سوز نهان آورده ام |
| قصه ویرانه شام ار نپرسی خوش تر است | چون از آن گلزار، پیغام خزان آورده ام |
| دیده بودم تشنگی از دل قرارت برده بود | ازبرایت دامنی اشک روان آورده ام |
| تا به دشت نینوا بهرت عزاداری کنم | یک نیستان ناله و آه و فغان آورده ام |
| تا نثارت سازم و گردم بلا گردان تو | در کف خود از برایت نقد جان آورده ام |
| تا دل مهرآفرینت را نرنجانم ز درد | گوشه ای از درد دل را بر زبان آورده ام |
