شعر مادر 1

شد صفحه روزگار تیره  * تا دفتر من گشود مادر                 از هستی من، نشانه ای نیست  *  خود بودن من چه بود، مادر

ناموخت مرا زمانه درسی  * رندانه ام آزمود، مادر                من در یتیم و گردش چرخ          *   از دست توام ربود مادر

در دامن روزگارم افکند   *  از دامن خود چه زود مادر            حالیست مرا که گفتی نیست    *   گریم همه رود مادر                                      هر روز سپهر سفله داغی * بر داغ دلم فزود مادر               از اختر من شدست گویی         *  دریای فلک کبود مادر

این ابر منم کز آتش دل  *  بر چرخ شدم چو دود، مادر         با من همه بخت در ستیزاست    *  من خاستم، او غنود، مادر

ابریشم بخت من تهی گشت * یکباره ز تار و پود، مادر          این کودک درد آشنا را              *  ایکاش نزاده بود، مادر

شعریست که در غم تو، فرزند *با خون جگر سرود مادر

تقدیم به همه مادران سرزمینم